get your kicks on route 66

Get your kicks on route 66
Vanuit Monument Valley zijn we naar Page in de staat Arizona gereden, hier stonden we op een erg mooie camping met uitzicht op Lake Powell, wel geprobeerd om te zwemmen in het meer maar het water was toch wel erg koud. De temperatuur hier was zo’n dikke 30 graden en ook ’s nachts bleef het lekker warm. Hier hebben we eerst een “horseshoe bend”van de Coloradoriver bekeken. Deze rivier heeft hier bij Page een bocht in het landschap uitgeslepen, 300 meter diep en met loodrechte wanden. Ik heb hier plat op mijn buik gelegen om over de rand 300 meter langs de loodrechte wand naar beneden te kunnen kijken en een foto te kunnen maken waar de hele bocht op staat (Conny hield me wel aan de voeten vast hoor). Vervolgens zijn we naar een zgn. slotcanyon gereden: Lower Antelope Canyon. Dit is een zeer nauwe (soms net 40 centimeter breed), 1200 meter lange kloof. Hier heeft het water de meest mooie figuren, rondingen, groeven, etc. in de rotsen uitgeslepen en omdat de rotsen hier uit verschillende kleuren bestaan krijg je werkelijk de prachtigste surrealistische vormen te zien. Af en toe moesten we ons door heel nauwe openingen wringen en ladders op en af om de canyon door te komen maar het was het meer dan waard, weer maar eens een geslaagde dag. De volgende etappe is de Grand Canyon, en omdat er een tijdje geleden een stuk weg van de berg geschoven was moesten we een omweg maken van maar liefst 100km. Hier hebben ze niet zomaar een zijweggetje voorhanden waar het verkeer dan tijdelijk overheen geleid wordt. En toen de Grand-Canyon, ook hier komen we weer woorden tekort, wat een natuurverschijnsel. Dit is het resultaat van een proces dat honderden miljoenen jaren geduurd heeft en in principe nog steeds doorgaat, een kloof van kilometers breed en zo’n 1900 meter diep, uitgeslepen door de Coloradoriver. Hier hebben we de rimtrail gelopen, een tocht langs de rand van de canyon, soms langs diepe afgronden en altijd met de meest mooie vergezichten over en in de canyon. En altijd als we dan na zo’n vermoeiende tocht bij de camper aankomen ligt er een ijskoude Budweiser op ons te wachten, en lekker dan!!!!!!!!!!!!!! Hier heb ik ook een helicoptervlucht boven de canyon gemaakt (Conny durfde niet), ik had het geluk dat ik naast de piloot mocht zitten en had dan ook een geweldig uitzicht. De neus van de (Bell)helicopter bestond uit plexiglas en daardoor kon ik tussen mijn voeten door zo’n 2000 meter naar beneden kijken, een erg aparte ervaring moet ik zeggen. En wat een uitzicht over de canyon, vanaf de rim heb je een mooi uitzicht maar als je zo midden over de canyon vliegt kun je de Coloradorivier met al zijn stroomversnellingen pas in volle glorie zien en besef je pas goed hoe breed en diep deze canyon is, ook dit was weer erg geslaagd. Na de Grand Canyon zijn we richting Las Vegas gereden om de camper in te leveren met een tussenstop in Boulder City om de camper schoon te maken (hoort er ook bij). Toevallig was ik die dag ook jarig (27 mei werd ik 66) en volgens mij wisten die Amerikanen dat. Overal langs de route stonden borden met 66 erop, heel attent van die lui, zo oppervlakkig zijn ze nou ook weer niet. Vandaag hebben we de camper ingeleverd en zijn naar ons hotel in Las vegas gegaan. Vanmiddag natuurlijk al wat door de stad (lees casino’s) gelopen en onze ogen uitgekeken in deze voor ons volkomen vreemde wereld en vanavond moet het dan gebeuren: GOKKEN. We vertellen niet of we gewonnen of verloren hebben maar dat merken jullie vast wel aan ons consumptiepatroon de komende tijd. En morgen wacht ons de lange terugreis, het was een prachtige vakantie en we hebben er volop van genoten, nogmaals wat een prachtig land is dit.
Tot ziens in Teteringen, Conny en Piet